Visserijsprokkels Ronald Nannings

Zoals ik in mijn eerdere Sprokkels schreef is het inmiddels kurkdroog in Nederland. De grondwaterstand gaat rap naar beneden. Nog even en dan gilt men weer moord en brand om water. De afgelopen weken werden door mij natuurlijk weer de nodige wedstrijden gevist. En dat waren geen onbelangrijke potjes. Er stond nogal wat op het programma, de Sensas Challenge en de selectie individueel voor het NK en teams.

Voor zowel de Sensas Challenge als de selectiewedstrijden hadden we vrij snel een team voor elkaar. Willie Splithof, Coen, ik en de Friese topper Fokke Visser zouden de strijd aanbinden met de topteams van Nederland. Coen en ik hadden het water verschillende keren aan de tand gevoeld en we hadden er goed gevangen. Door die trainingen hadden we een redelijk beeld hoe de visserij zou verlopen tijdens de wedstrijd. Al is het altijd afwachten, want het blijft een momentopname.

Tijdens het verzamelen was het drukte van belang. Fokke kwam al gelijk glunderend aan lopen om te verkondigen dat hij naast de staartstek zou zitten. Ik mocht ergens plaats nemen in vak B. Het opbouwen was weer een heel ritueel. Waar ik bij de TC feeder vrij snel klaar ben, was het nu weer even wennen met de vaste stok. Tijdens het opbouwen krijg ik een telefoontje van Fokke die zijn frontbar en hengelsteunen was vergeten. Of ik niet een oplossing voor hem had. Ik keek in mijn kist en tassen, maar geen oplossing te vinden. Uiteindelijk weet Fokke met kunst en vliegwerk deze problemen te overwinnen.

Tijdens de wedstrijd ken ik een vliegende start, een kleine winde en wat blieken worden door mij geland en in het leefnet gedeponeerd. Daarna wordt het angstvallig stil, waarbij steeds probeer te switchen tussen blokkend en driftend vissen. Helaas vang ik nog een paling en wat kleine snotters, bliekjes en baarsjes die zo het postzegelboek in kunnen. De buren weten nog wel een bonusvis te strikken, maar het is voor mij een wedstrijd om snel te vergeten. Fokke heeft het ook niet naar zijn zin naast de staart en verspeelt wat brasems. Willie en Coen doen het daarentegen geweldig. Met het team worden we 6^de en grijpen net naast de prijzen.

Daarna mogen we aantreden voor de selectie wit binnen onze federatie Midwest Nederland. Met teamgenoten Coen, Sjaak, Willie Splithof en Simon v.d. Kolk zouden we ons best gaan doen. De loting werd vooraf digitaal gedaan, dus de uitzetters weten waar iedereen komt te zitten. Gelukkig is de onderlinge afstand wel goed te doen. Wel zitten er twee dwarssloten in het parkoers die van invloed kunnen zijn. In elk geval is de visser op de staartplek dolgelukkig want die zit ernaast. Hij wint dan ook met gemak de wedstrijd. Ik kom te zitten in de sector met de tweede dwarssloot,  dan weet je dat je maximaal 3^de kunt worden en dus geen plaatsing individueel.

De vissers links en rechts van deze dwarssloot worden 2 en 3 en Kaylee Goedhart wint uitstekend deze sector. Ons team kan helaas geen potten breken, we worden op 40 gram en 1 punt tweede en dat is niet genoeg voor plaatsing. We nemen ons verlies; immers, kampioenen zijn ook goede verliezers, met complimenten aan de winnaars. Twee dagen later vis ik de avondfeedercompetitie van Alkmaar. Ik vis een mooie feederwedstrijd en word met straatlengte voorsprong dagwinnaar, ook dat is vissen.

De week erna mochten Sjaak Laan en ik weer naar Friesland, dit keer een individuele wedstrijd. De wedstrijd aan de Workummertrekvaart werd uitstekend georganiseerd door HSV Makkum. Dit is o.a. de vereniging die Nederlands Kampioen clubs is geworden. We worden s ’morgens onthaald met koffie en koek, waar maak je dat nog mee. De loting begon en mijn lotingshand is de laatste tijd niet in goeden doen, want ik mag plaats nemen stijf midden in het parkoers. Sjaak lijkt wat gelukkiger,

maar ook die komt bedrogen uit. De wedstrijd begon en ik startte gelijk met de feeder. Niet lang daarna vang ik mijn eerste vissen. Een paar mooie blieken en een brasem worden geland. Kijk, dat is een mooie start, daarna wordt het echter stiller. Ik weet nog zo af en toe een bliekje te verschalken met de stok en de feeder, maar ze zijn niet heel groot. De scheepvaart aan de vaart begint inmiddels toe te nemen en meestal is dat niet goed voor de feeder. Ik besluit de vastestoklijn goed te onderhouden door regelmatig wat bij te cuppen.

Anderhalf uur voor het eindsignaal besluit ik alles of niet te vissen op de stok. Met een flinke dobber, lange sleep en een paar slangen op de haak wordt het alles of niks. Het blijkt een goede keuze want de dobber blijft niet lang staan. Een aantal brasems en blieken worden door mij geland en mijn gevoel was goed, wellicht ligt er nog een dagprijs in het verschiet. Dit gevoel blijkt juist te zijn want ik word tweede in mijn sector.

Sjaak heeft het prima naar zijn zin gehad, hij was veroordeeld om te moeten vissen met de feeder en dat ging hem goed af. Met maar liefst 27 kilo wordt hij tweede in zijn vak. In zijn vak bleken de vangsten bizar goed met een vakwinnaar die ruim 50 kilo vangt. Sjaak en ik wonnen een mooi vleespakket dat goed zal smaken bij de BBQ. Kortom, geen verkeerd watertje die Workummertrekvaart. De stekken waren lekker ruim uitgezet door de organisatie, mijn complimenten hiervoor.

Tot hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings.