Visserijsprokkels van Ronald Nannings

Afgelopen week was het lastig om te gaan vissen met alle winterse perikelen. Het kan gevaarlijk zijn op de wegen en ik had geen zin om met blikschade, of nog erger  thuis te komen. In elk geval was Nederland voor korte tijd even wit geschilderd en dat levert natuurlijk prachtige plaatjes op. Helaas voor de schaatsliefhebbers trad al snel de dooi weer in. Door de snel oplopende temperaturen waren de kanalen al weer snel ijsvrij. De visserij in deze omstandigheden is meestal niet om naar huis te schrijven. Zo bleek ook bij diverse wedstrijden die aan het Noordhollands Kanaal werden georganiseerd.

Inmiddels lijkt de vis in Landsmeer aan een wereldreis te zijn begonnen; er lijkt veel minder vis te vangen dan in afgelopen jaren. Enerzijds kon je er natuurlijk op wachten, het kan niet altijd feest zijn. Het gevolg was dat er diverse (besloten) wedstrijden werden afgelast, of niet meer doorgingen. Afgelopen dagen zijn er verschillende nationale teams naar het WK in Zuid-Afrika afgereisd. Ik denk dat het feeder- en zeevisteam weer een goede kans maken op de medailles. En natuurlijk gaat Anja Groot voor haar 4de individuele WK titel. In elk geval succes allemaal, het belooft een mooie ervaring te worden, bij een niet-Nederlandse visserij.

Deze week heb ik ondanks de winterse omstandigheden nog een hengeltje uitgegooid. Dit keer niet zo ver gereden, maar dichter bij huis. Sjaak Laan gaf mij een advies om daar te even gaan vissen en dat advies heb ik maar gevolgd. Daarnaast zag ik op Facebook dat Kaylee Goedhart er ook met succes had gevist. Even wat hennep gekocht met kiemgarantie; nu blijkt die kiemgarantie alleen op de verpakking te staan, want dat kiemen ging in mijn geval wat moeizaam. Ook bij deze haven stond een bord dat het verboden was om te vissen met de werphengel. Een havenmeester zat in zijn kantoor en vond het goed. In elk geval besloot ik flink wat aan te voeren met casters en hennep. Even een flinke plek maken zodat ze er niet omheen zwemmen. Bij de eerste inzet vang ik meteen een baars, gevolgd door nog een paar mooie exemplaren.

Hierna komt er een reiger polshoogte nemen, deze vogel is zo brutaal dat hij bijna op schoot komt zitten. Kennelijk weet deze reiger waar Abraham de mosterd haalt. Als ik elke keer de vis netjes terug zet, wordt de reiger steeds brutaler. Inmiddels vang ik slag op slag mooie voorns en het tempo zit er lekker in. Totdat er een eigenaar van een boot met zijn klompen op de kade heen en weer gaat lopen, dan is het even voorbij. Ik wissel van aas en probeer met twee casters op de haak vis te vangen. Dit lukt even en daarna moet ik iets anders proberen. Het schuiven met het lood geeft ook geen soelaas. Ik besluit een ander plekje te maken en dan loopt het weer als de brandweer.

Kennelijk is er een snoek op de oorspronkelijke plek geschoven, want dan valt de beet wel vaker weg. Nadat de tweede plek ook stilvalt, ga ik weer terug naar de oorspronkelijke plek en daar vang ik weer vis. Het is wel echt koud met temperaturen rond het vriespunt en het begint weer te sneeuwen.  De reiger houdt het ook maar voor gezien en vliegt sacherijnig weg. Al met al weer een leuke visdag. Maar echt fijn was het niet, met de wind op je hoofd en bij deze temperaturen. Wel vind ik het belangrijk om wat uurtjes te vertoeven aan de waterkant. Zo blijf je lekker scherp als het seizoen echt gaat beginnen.

Afgelopen week was er een bericht binnen onze Federatie wat een aantal leden verontrustte. De selectiewedstrijden met de dobber worden niet meer per regio-afdeling gehouden. Voorheen had elke afdeling binnen de Federatie haar eigen selectiewedstrijden. Dit lijkt met ingang van dit jaar te zijn afgeschaft. Het lijkt erop dat er nu één dobberselectiewedstrijd wordt gehouden binnen de Federatie. De reden hiervoor lijkende dalende de deelnemersaantallen en dat er geen sprake meer was van een echte wedstrijd. Met het oog op het regionale speerpunt breedtesport, wat de wedstrijdvisserij graag wil zijn, lijkt dit een curieus besluit. We gaan zien hoe dit allemaal gaat verlopen, want er is nog weinig over bekend.

Bij weersomstandigheden, waar het gevaarlijk kan zijn op de weg, kan je niet altijd vissen. Daarom heb ik voor de gein meegedaan aan een online tactisch schietspel. Kennelijk was ik daar zo bedreven in dat ik benaderd werd door een Nederlands team. We spelen als team clan battles tegen andere internationale teams en wat bleek, we zijn het beste team van Nederland. Wat leuk is dat je veel tips krijgt van topspelers: hoe moet je spelen en wat de tactiek moet gaan worden. Die topspelers hebben mij echt op sleeptouw genomen en daar doe ik graag wat voor terug.  Online coachen we elkaar voortdurend om te zorgen dat we winnen. Kortom, het was leuk om totaal iets anders te gaan doen en opgedane ervaringen mee te nemen.

In maart is het zover, de klassieker de vier zondagen van John Kooy. Een evenement dat al sinds jaar en dag wedstrijdvissers uit heel het land trekt. Altijd strak georganiseerd en er is in die tijd nog wel redelijk een visje te vangen. Aangezien mijn agenda weer volstaat met wedstrijden en verplichtingen van mijn baas, is de kans klein dat ik mee kan doen.  Maar ik kan niet wachten totdat het voorjaar weer aanbreekt.

Tot Hoorns of aan de waterkant,

Ronald Nannings