Visserijsprokkels van Ronald Nannings

Deze week moest ik weer aan het werk in het weekend, dus even geen viswedstrijden op het programma. Dit schept ook weer kansen, ik kan lekker door de week vrij vissen. Dit keer had ik een haven in het noorden van Noord-Holland aan de tand gevoeld. Eenmaal daar aangekomen werd ik geconfronteerd met een visverbod voor werphengels. De havenmeester was al zeer snel ter plekke om mij hierop te controleren. Ik liet mijn vaste hengels zien en gerustgesteld ging hij zijn warme havenkantoor weer opzoeken. 

We zien steeds vaker dat jachthavens, maar ook andere befaamde visstekken, de poort sluiten voor vissers. In Medemblik bijvoorbeeld is een totaalverbod afgekondigd door een havenmeester, waardoor het onmogelijk is om nog in de haven te kunnen vissen. In dit geval zijn een groot aantal goedwillende vissers gedupeerd, door een klein aantal vissers die het hebben verpest. Het verhaal ging dat het om vissers gaat die niet eens lid zijn van de plaatselijke HSV.  Dit besluit is zonder onderling overleg genomen. Zo gaat dat dus, het is een zorgelijke ontwikkeling. Laten we daarom zuinig zijn met de visstekken die nog wel voor de vissers toegankelijk zijn.

Terug naar de havenvisserij, die was geweldig, dikke voorns, blieken en brasems. Het werd met het uur gekker. De vis heb ik ook niet bewaard in een leefnet, maar meteen weer teruggezet. Het is dan ook leuk dat fietsers even komen stoppen om een praatje te maken. Vaak weten ze niet dat er op zo’n stek zoveel vis te vangen is. Van de havenmeester krijg ik nog een gratis bakkie koffie aangeboden en mijn dag is helemaal goed. Er komen zelfs kinderen kijken die het allemaal wel interessant vinden. Verbazing alom bij de jonge knapen, ze hebben nooit geweten dat je in de winter zo goed kon vangen. Dat heb je als je veel aan het gamen bent en niet veel buiten komt.

Aan de ene kant is het natuurlijk geweldig om zoveel te vangen, aan de andere kant verveelt het snel. Je gooit je dobber in, die nauwelijks gaat staan en je vangt aan de lopende band vis. Geen visdag waar ik zelf veel wijzer van word. Liever ga ik secuur vissend aan de slag op de winterdag aan een kanaal. Goed, de vangsten zijn niet altijd om over huis te schrijven, maar de voldoening is veel groter als het wel wil lukken. Ik heb wel eens 14 kilo alleen aan voorn gevangen aan het Noordhollands Kanaal, dat soort dagen kan je dan in goud inlijsten. Na afloop een bord snert bij de plaatselijke cafetaria om daarna, omdat je rozig bent een hazenslaapje doen op de bank.

Komende week is er een jaarvergadering bij de plaatselijke HSV. Inmiddels ben ik door het bestuur aangekondigd als nieuw bestuurslid. Dit betreft geen taak in het dagelijks bestuur, maar algemeen bestuurslid. Hier kon mijn werkgever ook wel mee leven. Het is even afwachten of de aanwezigen bij de algemene ledenvergadering dit ook wel willen. Velen zijn enthousiast en vinden het geweldig met mij in het bestuur. Er zijn ook (oud)-leden die er weer minder enthousiast over zijn.

Andere kant van het verhaal is dat er steeds minder (actieve) bestuurders zijn. En dat heeft o.a. weer gevolgen voor de aanwas van nieuwe leden en de jeugd. Je ziet bij diverse verenigingen die wel actief zijn, dat de aanwas van jeugd wordt gecontinueerd. Diverse vistalenten komen dan ook bovendrijven, enkelen weten zelfs het topniveau te halen. Te weinig bestuursleden of vrijwilligers helpt ons niet om de visserij verder te laten ontwikkelen. Tenzij je in je eentje wilt verder vissen, zodat niemand meer om je heen kan.  Minder leuk voor de visserij als breedtesport, wat de wedstrijdvisserij graag wil zijn.

Dit jaar staat de nieuwe Qualifier Fish o Mania 2019 voor de deur. Er zijn dit keer twee voorronden, ik vermoed dat het weer net zo’n stormloop zal worden als in 2018. Het feit dat je bij dagwinst in de finale meteen doorbent naar de finale te Engeland maakt het natuurlijk wel interessant. Wie wil nu niet vissen tegen de top van Engeland? Vorig jaar werd met loting beslist wie wel en wie niet konden meevissen. Op zich was dat ook wel weer spannend. Dit keer dus een iets andere opzet. Wat hetzelfde is gebleven is het te bevissen viswater: Het Berenkuil Snake Lake. Een water met een prima visbestand, maar waar het ook per dag kan verschillen waar deze rondzwemt. Al met al weer  mooie ingrediënten voor een geweldig evenement.

Waar andere federaties bij de tijd zijn in het publiceren van viswedstrijden in de federatiekalender, zijn er andere federaties die kennelijk nog in vakantiemodus zitten. Al met al maakt het wel lastig om e.e.a. in te plannen. Voor je het weet is de visagenda weer helemaal vol met afspraken en andere viswedstrijden en komt zo’n federatiewedstrijd net even niet uit. Kennelijk heeft men dit soort bedreigingen naast zich neergelegd. Van de huidige deelnemersaantallen krijg je o.a. binnen mijn eigen federatie ook niet een heel zonnige blik.

Al met al blijft het een eigen keuze van een federatie om de wedstrijdkalender tijdig of minder tijdig te publiceren.  Sportvisserij Nederland geeft overigens wel het goede voorbeeld hoe dat moet, maar navolging van dat voorbeeld blijkt voor sommige federaties (nog) lastig te zijn.

Tot Hoorns of aan de waterkant,

Ronald Nannings