Visserijsprokkels Ronald Nannings

Afgelopen week heb ik weinig kunnen vissen. Druk met een verbouwing, werk en andere privé-beslommeringen, dit had echt voorrang. Je merkt nu echt dat de temperaturen langzaam beginnen te dalen. We zijn de afgelopen tijd wel heel erg verwend, dus we kunnen weer terug naar de realiteit. De voorn begint in deze tijd actief te worden, maar ook de brasem. De vis is op dit moment zich aan het voorbereiden op de winter en heeft (nog) genoeg bijtlust. Maar zal het een winter worden dit jaar? Het lijkt er op dat dit wel zal mee gaan vallen.

Komende weken zal er worden gevist in en rond de havens. Zolang de aalscholvers en beroepsvisserij daar wegblijven kan het nog wel eens een leuk winterseizoen worden. Maar goed, aalscholvers hebben altijd honger en een beroepsvisser wil brood op de plank. Zo hebben beiden eigenschappen die aardig met elkaar overeenkomen. Dit weekend gaat de klok een uurtje achteruit, voor de uitslapers onder ons een uitkomst. Het weer wat voorspeld is zou niet best zijn, een gure wind en rond de 7 graden, al met al geen fijn visweer.

Normaal gesproken is het laatste weekend van oktober gepland voor de Bedrijvenwedstrijd. Helaas is deze klassieker definitief van de wedstrijdkalender verdwenen. Een blik op de regionale agenda en je ziet dat open wedstrijden in rap tempo verdwijnen, een ontwikkeling die op zich logisch is. Minder wedstrijdvissers in de regio, betekent automatisch minder open wedstrijden. Het lijkt een ontwikkeling die niet meer is te stoppen. Vanuit het bestuur van VNK zijn er plannen om een aantal wedstrijden te organiseren. Er is vanuit de leden behoefte geuit om nog eens lekker te gaan vissen in de winter. Voorwaarde is dan wel dat er wel wat gevangen moet worden. Als de aalscholvers wegblijven, dan moet het wel goed komen.

In elk geval zou ik weer de tweede najaarswedstrijd bij John Kooy gaan vissen. Ik verwacht wederom een secure, moeilijke visserij, zowel met de stok als de feeder. Bij de eerste wedstrijd was al duidelijk dat de vis vrij gegroepeerd lag; de nummers één, twee en drie in mijn vak zaten namelijk naast elkaar. Het is wel een momentopname, dat moet ik wel zeggen. Aan de andere kant heb ik geen informatie ontvangen dat de visserij recent drastisch is veranderd. Een beetje geluk met loten is in dit geval nooit verkeerd, alhoewel de vis nog wel in het leefnet moet komen.

In elk geval ging ik weer met een goedgevulde auto op pad, hopend op een leuk steknummertje. Bij het fort Wierickerschans wordt er geloot. Op het parkeerterrein staan veel deelnemers al te trappelen om een nummer te trekken. Ik loot nummer 24, weer midden in het B-vak. Nu werd er vorige week gewonnen op een stek midden in het vak. Ik schreef toen dat deze deelnemer zijn voer bij Toverland had gekocht. Bij mijn stek aangekomen zie ik dat iets te ver naar rechts zit. Wel een stek met mogelijkheden, omdat op nummer 23 de winnaar van twee weken geleden zat. Nu is het niet zo dat vissen altijd op dezelfde plek blijven hangen, dus afwachten wat dit nummer ons brengen. Het was flink koud, hier en daar was het gras bevroren.

Mijn tactiek was ook iets gewijzigd, een wat minder gedekt tafeltje op de feederstek. Door de koude zou de vis wellicht niet zo veel zin hebben om te azen en ik geef ze geen ongelijk. Ook op de vaste stok had ik ook wat wijzigingen doorgevoerd, door o.a. wat meer hennep toe te voegen. Al met al zou ik ook meer met de feeder gaan vissen, omdat de  twee weken geleden deze ook beslissend was. Mijn buurman links had dit ook in de gaten en pakte al helemaal geen vaste stok uit. De buurman rechts raakte in vertwijfeling en pakte toch maar wel de vaste stok uit.

De wedstrijd begon en de ballen konden het water in. Er werd niet veel gegooid, bijna iedereen was behoedzaam aan het cuppen. Na het opbouwen van mijn feederstek begon ik met de vaste stok. De eerste inzet was gelijk een hele mooie schepvoorn, daarna weer mooie voorns die ik net kon tillen. Gevolgd door weer twee hele mooie schepvoorns. Nadien kwamen de baarsjes op de stek. De buurman links ving zijn eerste brasem en ik wist hoe laat het was. Ik bracht de feeder in stelling, maar kreeg nog geen beet. De buurman links weet weer een hele mooie brasem te landen. Zou ik misschien toch iets te ver hebben gegooid?

Ik besluit om een en ander te wijzigingen in de feedermontage, ook de feederonderlijn wordt verlengd. Kortom, het knutseluurtje is begonnen. Na het inwerpen met de gewijzigde montage zie ik na enige tijd wat kleine tikjes. Maar dit duurt niet lang, daarna geen beet meer. Ook het aas is niet aangevreten. Daarna de haak weer vervangen door een lichter en dunner exemplaar. Direct na het ingooien gaat de top helemaal rond, een lijner. Een inworp later zie ik wederom hele minuscule tikjes op de top, deze blijven dit keer aanhouden en dus sla ik dit keer aan. Een massief gewicht trekt aan de andere kant, een mooie vis. Snel weet ik een mooie brasem te landen. Een vis van ruim een kilo.

Mijn buurman links verspeelt twee hele dikke brasems en dus ook zijn onderlijnen. Ik zie hem balen en dat snap ik wel. Na het inwerpen zie ik wederom een paar minuscule tikjes gevolgd door een top die helemaal slap gaan hangen. Direct sla ik aan en wederom hangt er een fors exemplaar aan de haak. Dit keer een zware brasem van ruim 1,5 kilo. Daarna breekt er een tijd aan van totaal geen beet meer krijgen. Wat ik ook doe, smurrie smeren, onderlijnen wijzigen, montages veranderen, geen beet meer te krijgen. Tot mijn ongenoegen laten de bewoners aan de overkant hun bootje een uurtje pruttelen. De buren krijgen ook geen beet en verderop in de sector is het ook afzien geblazen. Kortom, een hele taaie visserij, door het koude weer ook wel weer logisch.

Het eindsignaal klinkt en iedereen is blij dat de wedstrijd erop zit. De weegploeg komt in rap tempo langs om te wegen. In sector B was het de laatste 2 uur echt afzien. Mijn buurman links heeft 2,7 kilo, mijn weegkaart ben ik ergens verloren, dus moest ik even snel een ander blaadje ritselen. Gelukkig biedt een oude tankbon uitkomst. De weegschaal tikt bij mij ruim 4.7 kilo aan, ruim genoeg om sector B te winnen. Overall eindig ik op de tweede plaats, een cadeaubon van John Kooij mag ik in ontvangst nemen. Sector A bleek dit keer het beste vak te zijn, er werden daar gewichten gevangen waar we in sector B van konden dromen. Sipko Sipkens wint dit vak met bijna tien kilo voorn en vissend met de vaste hengel.

Kortom een geslaagde wedstrijd ditkeer. Binnenkort maar even kijken bij de hengelsportzaak van John Kooij. In elk geval, John Kooij en organisatoren, Rinus Reichard en Daan Klop, bedankt voor deze wedstrijden. Het was weer leuk. Volgende week naar HSV Leeuwarden voor de open koppel wedstrijd aan het Van Harinxmakanaal, samen met Sjaak Laan. Kijken of we dit kunstje kunnen herhalen.

Tot hoorns of aan de waterkant,

Ronald Nannings