Visserijsprokkels Ronald Nannings

Afgelopen week werden we heerlijk verwend met prachtig zomerweer Ik heb er maar beperkt van kunnen genieten, omdat er ook gewerkt moet worden. Ik had mij voor de zondag ingeschreven voor de John Kooy najaarswedstrijd. Deze twee wedstrijden worden gehouden aan de Oude Rijn. Een schitterend water, waar je over het algemeen goede vangsten kunt boeken. Een vrij technisch water ook, waar de feeder niet altijd beslissend hoeft te zijn. Rinus Reichard en Daan Klop zijn verantwoordelijk voor de organisatie en dan weet je dat het wel goed komt.

Rinus Reichard schrijft al jaren voor zijn eigen website Nog Watgevangen.nl, waar hij de recente vangsten in zijn regio vast legt en deelt met zijn website bezoekers. Een handige website, waar ook de nodige tips in te lezen zijn. Zo heeft hij een gedetailleerd bestand gemaakt, waarbij je bij de Oude Rijn kunt zien wat de hotspots zijn en de mindere stekken. Kortom, bij een dagje vissen aan de Oude Rijn, kan het beslist geen kwaad om even te kijken naar deze site.

Afgelopen week gelezen dat de broers Besseling weer aardig hadden gevist in de Youth Challenge aan het Noord Hollands kanaal. Hetgeen een knappe prestatie kan worden genoemd. De broers Besseling zie je bijna bij elke open viswedstrijd in het oosten van het land. En ze draaien er ook behoorlijk goed mee. Naast al dat vissen zijn ze ook altijd benaderbaar voor een prettig gesprek. Een goede zet van Evezet om deze jongens in te lijven. Bij de jeugd is het van groot belang om heel vaak aan de waterkant te vertoeven en veel wedstrijden te vissen. Zo krijg je ervaring, kennis en kunde, weet je ook veranderende situaties te herkennen en hierop te anticiperen. Goed wedstrijdvissen leer je niet door op de bank te gaan liggen, is mijn bescheiden mening. Het is goed dat de federaties aandacht besteden door dit soort open wedstrijden te organiseren.

In het oosten van het land zijn er veel open wedstrijden en deelnemers. Deze wedstrijden kennen dan ook een grote populariteit, er doen zelfs vissers mee uit Limburg. Doordat de vangsten aan het Noord Hollandskanaal erg goed zijn, willen ook daar vissers uit het hele land wedstrijden vissen. En dat is natuurlijk prima, de hengelsport vereniging en federatie geeft daarvoor hun toestemming. Wat we echter de laatste tijd waarnemen, is dat er besloten wedstrijden worden georganiseerd aan het Noord Hollandskanaal.  De oproep komt dan binnen via social media en je hebt dan zo een aantal bevriende wedstrijdvissers bij elkaar. Gevolg is dat wel dat de wedstrijd vissende vrienden een reuze gezellige wedstrijd vissen, maar dat de startende of nieuwe wedstrijdvissers niet mee kunnen vissen.

Door het besloten karakter van deze wedstrijden trek je slechts de doelgroep aan die al veel wedstrijden vist en met elkaar bevriend is. De verenigingen en federatie Midwest Nederland lijken deze ontwikkeling te ondersteunen. In de landelijke beleidsnota over het wedstrijdvissen heb ik deze ondersteuning echter niet terug kunnen lezen. Heel druk ga ik me er niet over maken, ik vis mijn eigen wedstrijden. Gelet op de terugloop van hengelsportverenigingen en wedstrijdvissers, binnen mijn regio, lijkt deze (zorgelijke) ontwikkeling iets voor de federatie zelf. En vond ik het wel een vermelding waard.

In elk geval terug naar de najaarswedstrijd van John Kooy. Het beloofde prachtig weer te worden. Ik besloot mijn vaste stok en feeder mee te nemen, dus de auto was weer aardig vol. Toen ik kwam aanrijden bij Fort Wierickerschans was het nog aardig donker. Zo donker dat ik eerst de verkeerde afslag nam. Eenmaal betaald, mag ik het nummertje trekken. Nu had ik niet heel veel mazzel met loten, want ik zat met nummer 11 stijf in het midden van het vak. Snel de materialen opbouwen en een praatje met de aanwezige vissers maken. Ik besluit op 11,5 meter te gaan vissen, want afsteken is vrij lastig, door het fietspad wat achter mij loopt.

Mijn dure vaste stok had ik maar even thuisgelaten en ingewisseld voor een goedkoper exemplaar. Het is wel eens voorgekomen dat er een dure vaste stok door een fietser aan diggelen werd gereden.  Dat zijn niet zulke leuke ervaringen, want als die fietser maar hard genoeg door fietst, is de dader snel gevlogen. Tot mijn genoegen zie ik dat de Oude Rijn licht stroomt naar links. Een lichte trek in het water moedigt de vis aan om te gaan zwemmen en dan krijgen ze wel honger. Ik besluit drie top sets klaar te leggen van 0.6, één en anderhalve gram. Met de feeder zoek ik een schoon plekje driekwart van het kanaal.

Aan de overkant ligt werkelijk een schitterende woning en een mooie boot. Het is mij wel eens overkomen dat de eigenaar de boot uit de stalling haalt en zijn gezin aan boord neemt. Dan is strak vissend tegen de schoeiing geen optie meer, want de vis is dan meteen vertrokken. Met als gevolg een redelijk verpeste visdag. Dat gaat mij vandaag niet overkomen dacht ik. De Oude Rijn was behoorlijk helder, vandaar dat ik met redelijk zwart voer ging vissen, aangevuld met wat bosgrond. Mijn feedervoer was daarin tegen behoorlijk geel, echt specifiek voor de grote vissen.

Mijn plan was om de feederstek redelijk rijk aan te voeren, zeg maar een gedekt tafeltje. De vaste stok zou ik de eerste tien minuten met rust laten. De beginsignaal klonk en we konden gaan beginnen. Op de feeder vang ik gelijk een mooie voorn. Daarna krijg ik wel regelmatig beet, maar zijn de aanbeten vrij flauw. Geen mooie kromtrekkers gevolgd door een massieve brasem. Na tien minuten pak ik de vaste hengel en krijg ook gelijk beet. De pen zakt mooi weg en er hangt steeds een leuke voorn aan. Dit gaat aan de lopende band, maar na een uur zakken de beten helemaal weg. Ik probeer nog wat te forceren, maar ook dat helpt niet.

De aanwezige futen worden nieuwsgierig, ze komen mijn stek en  die van mijn buurman inspecteren, zo schnabbelen ze wat visjes weg. Met mijn buurman tracht ik de futen weg te jagen, maar ze komen steeds weer terug. Tja, als je honger hebt, dan moet je wat, nietwaar? Kortom, op de vaste stok stek is het een waar futen feest. Daarna verleg ik mijn kansen op de feeder, wel weer flauwe beten en ik vang zo nu en dan een visje. Maar het tempo wil er maar niet in komen. Tijdens de wedstrijd probeer ik zo veel mogelijk uit, echter de grote vis wil maar niet op de stek komen. Veel wisselen met aas, het agressief voeren, het maakt allemaal niets uit. In mijn achterhoofd weet ik dat het geen uitslag zal gaan worden die mij naar de prijzentafel gaat leiden.

Nu is echte smart gedeelde smart, want ook mijn buren weten dat. Enige stekken verderop vangt een deelnemer met de feeder de ene brasem na de andere. Kennelijk heeft hij zijn voer laten maken in Toverland. Op de kop van het vak heeft een deelnemer twee zeelten gevangen en doet daar hele goede zaken mee. Kortom, een prachtige dag, maar qua visvangst wel wat onder de maat. Met ruimt twee kilo vis ik ergens in de middenmoot.  Soms zit het mee en soms zit het tegen, maar dat hoort allemaal bij het vissen. Volgende keer nieuwe stek, nieuwe kansen!

Tot Hoorns of aan de waterkant!

Ronald Nannings.