Visserijsprokkels Ronald Nannings

Afgelopen week stond in het teken van de TC voor teams; het team waarvoor ik uitkom is het Voskuilen team. Dit weekend wordt er gevist aan het Lateraal Kanaal. Dit kanaal staat bekend als een vrij lastig water. Secuur vissen op voorns, blieken, zwartbekgrondels en heel soms een brasem. Vorig jaar werd er met de matchhengel op de eerste dag heel goede zaken gedaan.

Helaas moest ik verstek laten gaan voor het team. Mijn werkgever had mij nodig, dus moest ik werken. Met vissen alleen krijg je namelijk geen brood op de plank en dan is mijn keuze snel gemaakt. Wel had ik plechtig beloofd het team te ondersteunen in de voorbereidingen. De vrijdag ervoor had ik mijn materialen in orde gemaakt en was afgereisd naar het altijd gezellige Limburg. Volgens de vooraf gemaakte inschatting zou het een secure en moeilijke visserij gaan worden. Eén of enkele grotere vissen zouden het verschil wel gaan maken was mijn idee. Voor wat betreft het team, we stonden er niet goed voor in het klassement.

En dus kon het team vrij onbevangen de strijd in gaan. Het parcours bij Buggenum is vrij recht, maar het is wel een klimmetje om op je stek te komen. Gelukkig hebben ze her en der wat betonnen trappen aangelegd, zodat je fatsoenlijk de heuvel op en af kunt. Bij de walkant ligt er behoorlijk veel grind, men zegt dat de vissen je al van ver kunnen horen aanlopen. En ik denk ook wel dat dit van invloed kan zijn. Bij sommige wateren is een dichtslaande autodeur al funest. Zeker als je kort vist moet je hiermee wel rekening houden.

Het Lateraal Kanaal is voor mij geen onbekend water. In 2001 heb ik er voor het eerst gevist met een Nederlands kampioenschap en daarna met de toenmalige naselectie. De eerste kennismaking ging niet helemaal van een leien dakje. Maar tijdens die naselectie kwam het wel goed. In die tijd visten we twee wedstrijden op een dag, wat natuurlijk een hele operatie was. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik er toen goed voorstond en het Lateraal Kanaal zou de scherprechter gaan worden. De brasemspecialisten hadden daar veel minder kans en de pikeurs onder de vastestokhengelaars sloegen daar hun slag. In die tijd waren de Limburgers dan ook heer en meester op dit kanaal, zeker als het op het de vaste stok en muggenlarven aankomt. 

In elk geval visten we toen nog in sessies van 2,5 uur met de 14,5 meter stok. De eerste sessie was op stuks en de tweede sessie op gewicht. Die eerste sessie ving ik bijna 80 voorns in 2,5 uur op 14,5 meter, kortom dat ging voor mijn gevoel perfect. Ik eindigde destijds achter een Limburgs toptrio: Jo Adriolo, Del Wolters en Frans Pijnenburg. De tweede sessie kwam ik helaas ten val op de keien, waarbij mijn hand flink bloedde. En dus kwam van vissen bij die tweede sessie weinig terecht. Op karakter heb ik toen de meubelen weten te redden. Uiteindelijk eindigde ik als tiende in het klassement, wat natuurlijk voor een jonge debutant al geweldig was. Dat waren nog eens tijden, en ik kijk er nog altijd met veel plezier naar terug.

In elk geval even in tweeënhalf uur er naartoe rijden en uitladen maar. Ik had mijn nieuwe plateau meegenomen, deze is volledig demontabel, dat reuze handig en lekker compact. De zitkist er op en je zit als een vorst aan de waterkant, laat de hoge boeggolven maar komen! Vandaag hadden we elk een eigen aanpak, om te kijken hoe dat zou uitpakken. Ik zou zeer licht gaan vissen en met veel leem werken, Nick Koopmeiners zou weer veel zwaarder gaan vissen, met meer voer en kijken of er een brasem zou zwemmen. Rob Koopmeiners had besloten om niet verder te vissen dan twee meter en Sjaak Laan had zijn shoarmakruiden uit de kast getrokken. Hij was er van overtuigd dat de destijds uitgezette voorn in het Lateraal kanaal was geïmporteerd uit het Midden Oosten.

Na een uurtje of twee opbouwen konden we beginnen met aanvoeren. Ik besloot alles met de hand te voeren en kreeg daarna al snel beet. Ook Sjaak en Nick hadden ook snel reactie. De vis die werd gevangen was hoofdzakelijk kleine voorn. Halverwege de sessie vergeleken we onderling onze topsets en tuigen om te kijken  hoe de loodzetting en diepte was. Daarna weer even lekker vissen. Het Lateraal kanaal liet zich van zijn beste kant zien. Een werkelijk schitterende secure visserij met muggenlarven op voorn.  

Sjaak kreeg bezoek van een snoek die zijn kruiden niet kon weerstaan. Na een enerverende dril trok Sjaak aan het langste eind en was de snoek spreekwoordelijk “de Sjaak”. Rob was intussen aan het matchen en kreeg daar weinig respons, grondels vangen ging wel lekker, maar het was wel vrij klein allemaal. Na ruim 5 uur te hebben gevist was het tijd om op te ruimen, wat ik wel jammer vond. De visserij was geweldig en dan wil je natuurlijk blijven doorvissen. Teamcaptain Rob was onverbiddelijk en had gierende honger, dan is geen discussie meer mogelijk.

De topcompetitie ging de eerste dag redelijk goed voor het Van Voskuilen team. WK-ganger Johnno van der Haar viste een keurige 4 en ook Nick zat bij de beste vijf in zijn sector. Kristov Houbart trof een stek met veel algen, menige vis werd verspeeld in dit groen, hij eindigde daardoor in de achterhoede. Met Coen een degelijke 11 en Sjaak een 10 overheerste tevredenheid binnen het team. De verwachting was dat we in de middenmoot waren geëindigd. Na de dramatisch verlopen wedstrijden aan het Beukerskanaal en Noordhollands Kanaal konden we met opgeheven hoofd lopen.  Er was enigszins verwarring over het gevangen gewicht van Sjaak, maar na een telefoontje van Rob met SVN was dit ook uit de wereld.

De tweede dag ging voor het team weer iets beter. Nick viste weer een degelijke partij en ook Sjaak kon de voorns weer goed verleiden. Coen kwam een beetje traag op gang, maar gelukkig voor het team ving hij een paar brasems en blieken op het eind. Uiteindelijk eindigde ons team van Voskuilen in de middenmoot. Team Evezet Trabucco werd de kampioen en gaat naar het WK. Proficiat heren! Het werd nog even spannend, want team Maver zette alles op alles, maar kwamen uiteindelijk 5 punten tekort. Wat wel duidelijk was dat het Lateraal Kanaal echt op zijn best was. Een compliment aan de organisatie, het was een schot in de roos.

Tot hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings