Visserijsprokkels Ronald Nannings

Deze week voor mij geen wedstrijden op het programma, de enige wedstrijd waar ik aan mee zou willen doen was al enige tijd vol. Er zijn ook facebookwedstrijden, maar die heb ik verder niet voorbij zien komen. Misschien een kwestie van de (verkeerde) facebook vrienden. Voor de rest is het zomerreces bij het wedstrijdvissen. Mijn voorspelling voor wat betreft het weer in Nederland was nog bijna uitgekomen, gelukkig gaat het de komende week  weer wat regenen. Een verlichting voor de landbouw, akkerbouw, maar ook voor de vissen die het ook vrij zwaar kunnen hebben.



Afgelopen weken hebben we diverse vrijwilligers van hengelsportverenigingen gezien die met reddingsoperaties bezig waren. Een mooi signaal aan de maatschappij, want we zijn er ook voor het welzijn van de vissen. De Partij voor de Dieren heb ik in geen velden of wegen waargenomen bij dit soort reddingsacties. Want als je dieren wilt beschermen moet je dat toch ook doen?

Afgelopen week is er een schitterende prestatie neergezet door de jeugd. Wereldkampioen bij de U25 en bij de beste vijf bij de U20. Een teken dat het gewijzigde beleid door de nieuwe technische staf meteen resultaat geeft. Lucien de Rade pakte in zijn laatste jeugdjaar mooi de individuele titel en het is hem gegund. Ook Nick Eestermans pakte een mooie bronzen plak. En  teammaatje Johnno van der Haar pakt neemt ook weer mooi een gouden plak met het team mee. Kortom een topprestatie, met een pluim voor de technische staf.

Hopelijk geven deze titels een boost aan het jeugdwedstrijdvissen, met meer jonge deelnemertjes aan de waterkant. Deze bizarre inhaalrace van U25 op de 2^e dag deed mij herinneren aan de Team- van-het-Jaarwedstrijden in 2005. Ook toen stonden we na 3 wedstrijden ook 7^e en we (team Hengelsportreus) zeiden toen tegen elkaar dat brons misschien het hoogst haalbare was. Wat er toen gebeurde was met geen pen te beschrijven, alle teamleden visten een 1 of een 2, terwijl andere teams hopeloos door het ijs heen zakten. De ontknoping en ontlading bij de prijsuitreiking was toen ongekend. Alhoewel het een hele lange tijd geleden is, begrijp ik wel hoe het gevoel kan zijn.

De rol als reserve lijkt niet altijd leuk, maar heb je wel een belangrijke rol als bankrunner. In veel gevallen kan de rol als bankrunner doorslaggevend zijn. Als we kijken naar de rol van bankrunner, dan is deze in het hedendaagse wedstrijdvissen steeds belangrijker. Wat nog belangrijker is, is of de bankrunner de informatie op juiste waarde weet in te schatten en begrijpelijk over weet te brengen. Dat de bankrunner ook goed moet kunnen vissen is een vereiste, hij kan als geen ander een veranderende situatie aanvoelen en hierop anticiperen. Iemand die niet of nauwelijks vist heeft dat gevoel veel minder. Als bankrunner vis je dan ook eigenlijk gevoelsmatig met de hengelaar mee.

Deze week komt Duitse visvriend Thomas Sussholz bij mij op bezoek. Thomas heb ik met zijn vrouw ontmoet bij de Shimanowedstrijden aan het Silokanaal. Thomas was ook teamlid van ons gelegenheidsteam die bij het (aller)laatste IAM evenement deelnam. Een ontzettend gezellige week gehad met Gijs Nederlof als persfotograaf en supporter. Helaas lieten de vangsten toen te wensen over door de weersomslag. Thomas was de enige die in twee dagen zijn dobber heeft zien ondergaan. Ik ga met Thomas verschillende Noordhollandse wateren bevissen.

Inmiddels heb ik mijn bronnen aangeboord om aan informatie te komen over het Maximakanaal. Binnenkort zal het water aan de tand gaan voelen aan de hand van deze informatie. Zoals ik bang was lijkt de visserij vrij taai te zijn. We gaan het zien, binnenkort maar een hengeltje gaan uitgooien daar.

Door mijn werkgever ben ik, in het kader van de duurzame inzetbaarheid, gevraagd om een aantal dagen de organisatie op mij nemen van een vissessie bij Toms Creek. Vorig jaar had ik dit ook gedaan en dat was door iedereen goed ontvangen. Er waren veel collega’s bij die hadden echt nog nooit gevist hadden. Op de betreffende visdagen maakten we van alles mee. Van samenwerkende collega’s die een vis drilden, tot individualisten die alles op alles zetten om de meeste vissen te vangen. Ook viel er, tot grote hilariteit, een collega in het water. Werkelijk schitterende visdagen, maar als organisator en begeleider wel pittig. Je komt op een gegeven moment handen en voeten tekort als iedereen tegelijkertijd een vis heeft.

Tegelijkertijd geeft dit evenement, hoe klein van opzet ook, een positief effect voor de hengelsport. Want je weet maar nooit hoe het (voer)balletje kan vallen. Verschillende collega’s zijn na deze sessies met hun kinderen, neefjes en nichtjes aan het vissen geslagen. En misschien zit daar weer de nieuwe Anja Groot of een Lucien de Rade tussen.

Tot Hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings