Visserijsprokkels Ronald Nannings

Ik had vorige keer nog geschreven dat de King’s Classic door zou gaan; afgelopen week kwam het nieuws dat dit evenement alsnog is afgelast. Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant moet je ook realistisch zijn. Het virus is immers nog niet overwonnen en nu er wat versoepelingen zijn, zie je ook weer wat lokale uitbraken. Het is dan ook verstandig om vissers en de organisatoren van zo’n evenement geen risico’s te laten lopen.

Afgelopen week konden we ons ook inschrijven voor de open NK’s. Velen zagen dit als een buitenkansje en hebben zich zeer snel kunnen inschrijven. Er waren zelfs vissers bij die op de seconde na 19.00 uur zo snel waren dat ze enige tellen na 19.00 uur ingeschreven waren. Ik was nog wat aan het suffen en was 10 minuten later. Ik was ook meteen nummer 117 bij dobberdragend en nummer 132 bij de feeder. Ik denk zelf dat niet alle ingeschrevenen mee kunnen doen. Ik schat zelf in dat de NK feeder voor mij niet door zal gaan.

Alhoewel er wel behoefte is zou het mooi zijn als iedereen mee zou kunnen vissen. Het Noordhollands Kanaal is lang genoeg om 40 meter uit elkaar te zitten. Het is wel even lopen voor het uitzetten en wegen, dat weer wel. Maar als men als doel heeft gesteld om wedstrijdvissen een breedtesport te laten zijn , zou je denken dat iedereen die wil mee vist. Aan de andere kant kan het nog alle kanten op v.w.b. de richtlijnen van het RIVM en corona. Kortom, we wachten in spanning af op wat er gaat komen.

Bij het NK voor teams was, in tegenstelling tot het NK-klassiek en feeder, nog voldoende plek. Het lijkt er op dat het teamvissen bij wedstrijdvissend Nederland (nog) niet zo populair is. Aan de andere kant zien we een verdriedubbeling van teams bij de Topcompetitie voor de feeder. Het lijkt erop dat er veel gelegenheidsteams zijn ontstaan, vermoedelijk aangelokt door de mooie prijzenpot. Ik ben benieuwd of dat volgend jaar ook zo is, als de prijzenpot aanzienlijk minder is. Een onderling verbond is op basis van enthousiasme al snel gesloten, maar als er geen prijs is, blijven vissers weg.  Logisch ook, je maakt kosten en je wilt toch iets terugzien als je erg goed vist.

Afgelopen weken heb ik niet zo veel kunnen vissen in wedstrijdverband. Ik draai zo nu en dan een weekenddienst, dan is het niet mogelijk om te gaan vissen. Wel heb ik afgelopen week nog een trainingssessie gevist met Nick Koopmeiners en zijn vader aan het Noordhollands Kanaal. Een gezellige dag, waarbij ik mocht wormen smijten en zij de vers de vase cupten. Na een paar uur kwamen de brasems eindelijk op mijn plek, zodat ik de schransende brasems alsnog kon verschalken.

Na een onvervalst knutseluurtje kwam ik erachter dat de aaspresentatie en loodzetting toch wel heel anders moesten. De leem van visleem.com gaf daarbij een extra boost. Natuurlijk kwamen Nick en zijn pa gelijk even polshoogte nemen. In elk geval, vandaag werkte het goed, maar morgen of volgende week kan dat zomaar weer anders zijn. Het zal ook allemaal afhangen van de loting bij een dergelijke wedstrijd.  Als je plaats mag nemen op een kop- of staartnummer, of in de buurt ervan, kan dit de kansen op eremetaal en eeuwige roem vergroten.

Afgelopen zondag met Ton van de Nieuwboer en Jeffry Jumpertz afgesproken aan het Amsterdam Rijnkanaal bij Tiel. In oktober vissen we daar de Topcompetitie feeder. Het is dan wel even zaak om even vooraf te gaan vissen. Drie jaar geleden heb ik er nog een vrije wedstrijd gevist en eindigde in de prijzen. Op die stek kon ik meer vangen, maar ik viste volgens de lokale vissers een paar meter te ver. Dat zijn op zich dure lessen, gelukkig kon ik nog een prijsje pakken, dat was dan wel weer een schrale troost

Eenmaal aangekomen op de stek, mochten we ergens plaats nemen in het midden van het parcours. Het kanaal lag er als een biljardlaken bij, maar er sprong weinig vis aan de oppervlakte. Dicht onder de kant zwommen talloze kleine mini visjes, het leken wel roofbleitjes. Ik probeerde er nog een paar te vangen, maar dat lukte maar niet. Jeffry was helemaal los gegaan op de grondels en ving ze in een hoog tempo. Wat hem de bijnaam Jeffry de Grondelaar opleverde. Ton hield zich rustig, hij had  last van zijn rug gekregen.

Ik mocht in het midden tussen de twee matadoren plaatsnemen. Tijdens het peilen en ingooien waren er geen noemenswaardige problemen. Maar tijdens het vissen leek ik steeds in een diepzee glasbak te gooien. Steeds waren mijn voorslagen gerafeld of gewoon compleet doorgesneden. En bij een mooie beet was mijn onderlijn mooi doorgeknipt. Ton grapte nog dat er een duiker met een grote schaar op mijn stek zwom. Jeffry beweerde dat ik Wolhandkrabbenvoer had. Mijn knutseluurtje werden knutseluren en ik zag mijn voorraad zorgvuldig geknoopte voorslagen en onderlijnen ook snel slinken.

Tijdens het vissen werden we nog gehinderd door een speedboot die kort onder de kant voer. Aangezien het kanaal 150 meter breed is en zij ons van een kilometer zag zitten, leek hier wel opzet in het spel. Jeffry probeerde gaf met handgebaren aan om langzamer te varen, in plaats daarvan gaven ze gas bij. Soms zou je hopen dat er botenbelasting zou worden ingevoerd, vooral voor dit slag mensen.

Ik wist nog wel wat vis op de kant te krijgen, maar bijzonder was het allemaal niet. Kortom een visdag om snel er vergeten en er is voor mij nog genoeg werk aan de winkel.  Ton kon ondanks zijn ongemakken nog wat mooie vissen verschalken, waaronder een paar mooie voorns.

Tot hoorns of aan de waterkant.

Ronald Nannings