Dikke spiegelkarpers op de vaste stok met Jeroen Andernach.

Er wordt tegenwoordig heel wat afgevist op de Nederlandse vijvers. Veel sportvissers gaan richting zo’n Commercial omdat zo’n vissessie bijna garant staat voor een leuk vismiddag met flink wat vis. Er zijn in Nederland inmiddels een flink aantal visvijvers waar je terecht kunt. Je hebt het tegenwoordig voor het uitzoeken; er zijn vijvers met kleine karpertjes, de zogenaamde F1’tjes, en vijvers met een bestand aan dikke vis. Als jij nu aan de slag gaat op zo’n vijver waar voornamelijk dikke vis zit, hoe pak je dat nu aan? Wij trokken Preston ace Jeroen Andernach eens aan zijn jasje en gingen met hem aan de slag op vijver 6/7 van ’t Mun in Appeltern.



Het visbestand op deze vijver bestaat voornamelijk uit spiegelkarpers met een gemiddeld gewicht tussen de drie en de zes kilo. Kijk niet gek op als je er een big van rond de acht kilo aankrijgt, die zwemmen er namelijk ook rond. Dat je materiaal hierop afgestemd moet zijn is wel duidelijk. Als je op deze vijver met te licht materiaal aan de slag gaat, is de ellende niet te overzien. We gaan vandaag aan de slag met de vaste stok.



Als ik arriveer is Jeroen al druk bezig om zijn materiaal uit te pakken. Als eerste komt zijn vaste stok uit het foedraal. Hij gaat vandaag aan de slag met de Preston Responce M70E, een stok met een lengte van dertien meter. Uit ervaring weet hij dat je hier het beste op een meter of elf kunt gaan vissen. Omdat je hier grote spiegels kunt verwachten zit er in de topsets Preston Hollow Elastic nummer 14. Ga je dunner,  bijvoorbeeld elastiek 12 of 10, dan ben je wel even zoet met zo’n spiegeltje van vijf kilo.  Vervolgens komen er een paar tuigjes uit zijn viskist; slanke pennetjes tot 0,4 gram, hoofdlijn 17, onderlijn 15 en haakje 16. Drie topsets met deze setting moet voor vandaag genoeg zijn.  Omdat op dit soort vijvers de vis vaak vlak voor je voeten zit, maakt hij ook nog een topset gereed voor het vissen “in de margin”.  Twee extra delen erbij en hij kan schuin naar links aan de slag op een meter van de kant. Geheid dat daar straks nog wel dikke vis vandaan komt.



In de shallow gaat hij aan de slag met deeg. De basis van dit deeg maakt hij aan met twee delen Sonubaits Green en 1 deel Sonubaits Tiger Fish Fibre Paste. Scheut water er bij, goed mengen en even laten staan zodat het water haar werk kan doen. Tijd om de stek uit te gaan peilen. Jeroen is kind aan huis op ’t Mun en kent deze vijver op zijn duimpje. Waarom dan nog uitpeilen zou je zeggen. Het antwoord daarop is vrij simpel; karpers zijn in staat om een bepaalde plek compleet om te “spitten”. Het zijn bodemgravers en woelen alles om. Een gladde plek kan dus zomaar ineens veranderen in een berglandschap. Omdat we vandaag gaan vissen met staande haak op de bodem is goed uitpeilen belangrijk. Staande haak wil zeggen dat het aas precies de bodem raakt en dat vereist nauwkeurig peilen. Omdat de bodem vrij zacht is, is het belangrijk om een peillood te gebruiken dat niet te gemakkelijk wegzakt in de bodem. 



Na het uitpeilen kan hij gaan beginnen met het aanvoeren van zijn visstekken. Op de stek aan de kant brengt hij drie grote cups met een mix van hennep, mais en maden. Dit moet voldoende zijn om er straks een paar mooie vissen op te gaan vangen. Op elf meter brengt hij een grote cup met maden, mais en micro pellets van 2 mm. De elf meterstek wordt verder tijdens het vissen opgebouwd. Op de topset zit een Preston Soft Pod die hij bij elke inzet vult met maden en 6 mm harde “Andy Findley” pellets van Sonubaits. Aan de haak met bandje een 8 mm pellet en even later zijn we aan het vissen.



Het eerste half uur is het kwestie van regelmatig een Soft Pod met maden en 6 mm pellets brengen om de voerstek verder op te bouwen. Op deze manier bouw je een geconcentreerde voerplek op die er voor zorgt dat de aanwezig karpers ook op een klein gebied gaan azen. Het is dan een kwestie van je aaspellet er boven op leggen en wachten tot de eerste aanbeten komen. Af en toe je dobber een paar centimeter liften trickert de vis vaak tot azen. Die grote spiegels azen erg voorzichtig, veel meer dan de haakpellet vastpakken en even met de kop schudden doen ze niet. De beetjes zijn heel voorzichtig en Jeroen moet erg scherp vissen. Als de dobber maar iets naar beneden gaat, geeft hij een tik en even later staat hij met een kromme hengel in zijn handen. De eerste spiegel kan gedrild gaan worden.



Jeroen blijft rustig en laat het elastiek in de topset haar werk doen. De hengel gaat over de rollers naar achteren en hij drilt verder met de topset. Extra druk zetten op de gehaakte karper heeft geen enkele zin, het elastiek zet al genoeg druk. Door het gebruik van de Pulla Bung kun je via het elastiek extra druk uitoefenen op de gehaakte karper. Jeroen wikkelt regelmatig een centimeter of vijf elastiek om zijn hand.  Zolang de vis niet is uitgedrild heeft het geen enkele zin om extra te gaan trekken. Na een minuut of vijf komt de eerste spiegel naar boven en kan geschept worden.



De Soft Pod wordt weer gevuld met wat maden en 6 mm pellets en even later ligt de 8 mm pellet weer op 11 meter in het water. Hoewel de vis net uit de winterperiode is, merk je wel dat ze azen. Normaal gesproken is dit de tijd dat ze bijkomen van de winterperiode en amper iets tot zich nemen. Zo lang ze azen blijft Jeroen de 6 mm en de maden bijcuppen. Bijschieten met een katapult gaat hij normaal gesproken pas doen als de vis moeizaam aast. Als de vis totaal niet aast kan schieten er voor zorgen dat de aanwezige vis door het geluid van op het water neerkomende pellets gaat azen en dat is dan ook precies de bedoeling. Vandaag is dat niet het geval en even later staat hij weer met een kromme hengel in zijn handen. Ook nu was de beet nauwelijks te zien, de dobber ging slechts een paar millimeter naar beneden en dit was voor Jeroen genoeg om de haak te zetten. Na een korte dril kan ook dit exemplaar op de foto.



De kantstek hebben we tot nu toe met rust gelaten. Jeroen zit er wel regelmatig naar te kijken. Als er vis zit kun je dit vaak zien doordat er een wolk modder omhoog komt, de luchtbellen die er omhoog komen of de rimpelingen die te zien zijn in het water. We zien dat er beweging is op de stek, tijd dus om de kantstek eens te gaan proberen.  Jeroen be-aast zijn haakje 14 met een stevige bol deeg, plaatst de beaasde haak in de Soft Pod en keert deze om op de stek in de shallow. Nu eens kijken wat er gebeurt.



Dat er actie op deze voerplek is, is wel duidelijk: de dobber verdwijnt meteen onder water. Jeroen tikt en slaat mis, een lijner. Er is zoveel beweging onder water dat de aanwezige vis de lijn een tik heeft gegeven. Even later is de haak opnieuw be-aast en turen we met zijn tweeën naar de dobber. Deze verdwijnt tergend langzaam onder water, een korte tik van Jeroen is genoeg om de vis er op topsnelheid vandoor te laten gaan. De aanbeten in de shallow zijn vaak explosief omdat de vis, nadat deze gehaakt is, meteen op zoek gaat naar dieper water. Als op zo’n moment je materiaal niet in orde is,  sta je er al snel met een beteuterd gezicht bij te kijken. Jeroen heeft zijn spullen echter op orde en niet lang daarna kan ook dit exemplaar op de foto.



Jeroen krijgt de smaak te pakken en vangt in een paar uur tijd nog een vijftal prachtige spiegels. Met de vaste stok hoef je zeker niet op 13 meter te gaan vissen. De vis zit op vijver 6/7 van ’t Mun vaak dichterbij dan je denkt. Regelmatig vangt hij zijn visjes op negen of soms zelfs op zeven meter. Een vastestok van dertien meter is dus zeker geen voorwaarde om hier een fantastische vismiddag te beleven. Qua materiaal, lokvoer en aas hoef je, vissend op andere afstanden, niet zoveel aan te passen. De aanpak en de manier van vissen blijft op de kortere afstand hetzelfde.